Οι άνθρωποι σήμερα κολυμπάμε καθημερινά σ’ έναν ωκεανό χιλιάδων αντιφατικών μηνυμάτων. Πώς θα γίνει να μη μας καταπιεί η τρικυμία της σύγχισης; Αποστρέφοντας την προσοχή μας απ’ τα τρολ και στρέφοντας το ενδιαφέρον και την στήριξή μας στις πλατφόρμες που ευνοούν την ανάδειξη ψύχραιμων κι έλλογων φωνών. Φίλες και φίλοι, καλώς ήρθατε στο GarageTV!

Παρακολουθώντας στενά τί συμβαίνει στη δημόσια σφαίρα, στα κανάλια διαλόγου και διακίνησης προτάσεων και ιδεών, συνειδητοποιούμε διαρκώς ότι ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος κι έχει ξεφύγει από κάθε μέτρο -εξαιτίας κυρίως της εισβολής χιλιάδων ανθρώπων στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Μέχρι χθες, ήταν μόνο τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες, κι οι τηλεοράσεις που φιλοξενούσαν γνώμες και πεποιθήσεις. Σήμερα, στα δημόσια ψηφιακά πεδία διαγκωνίζονται αφιλτράριστα δεκάδες χιλιάδες άτομα με τις δικές τους ειδικές και γενικές ανάγκες, τα οποία αξιώνουν την προσοχή άλλων ατόμων με εξίσου ειδικές και γενικές ανάγκες μέσω μιας ποικιλίας εντάσεων και τρόπων. Αιτήματα κάθε φύσης, απόπειρες επιρροής, προπαγανδιστικές προσπάθειες, φιλοδοξίες έκφρασης, τα πάντα διακινούνται στη στιγμή με απαράμιλλη αίσθηση κατεπείγοντως, παράγοντας θορύβο και σύγχιση. Χωρίς αμφιβολία ζούμε σ’ έναν ωκεανό δεκάδων χιλιάδων ερεθισμάτων που αξιώνουν με επιμονή την προσοχή και το ενδιαφέρον μας.

Εντός αυτής της πρωτόγνωρης συνθήκης όλοι φιλοδοξούν να έλξουν την προσοχή των άλλων. Σαν αποτέλεσμα, όσο πιο δυνατά φωνάξεις τόσο πιο πιθανό να ακουστείς κι όσο πιο προκλητικά συμπεριφερθείς τόσο πιο πιθανό να ειδωθείς. Αυτό το καταλαβαίνουν πρώτοι οι πολιτικοί, οι οποίοι έχουν γύρω τους συμβούλους με αντανακλαστικά κι έτσι αναγκάζονται να ακολουθούν το ρεύμα της εποχής με υπερβάλλοντα ζήλο. Όμως έχουμε φτάσει στο σημείο μηδέν, όπου η πρόκληση θεωρείται αυτοσκοπός. Είτε για να εισέλθουν στην κεντρική σκηνή, είτε για να παρεμείνουν εκεί, οι πολιτικοί και οι δημόσιοι ταγοί καλλιεργούν μια κουλτούρα πρόκλησης για την πρόκληση, που συντηρείται μέσω πρακτικών άνευ περιεχομένου. Οι πράξεις έχουν νόημα, όπως και οι λέξεις άλλωστε, αλλά όταν εξαντλούνται σε μια ρητορική σκοπιμότητα, σε μια εντυπωσιοθηρία, χάνουν το νόημά τους και γίνονται απλά εργαλεία προπαγάνδας. Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι χρήσιμο για ένα άτομο ή για μια ομάδα, αλλά δεν είναι για το σύνολο, γιατί σηκώνει ένα τεράστιο τείχος μπροστά σε όσους στοχεύουν στην ουσία και στις αληθινές λύσεις. Είμαστε μπροστά στο εξής φαινόμενο: σ’ έναν όχλο το λόγο παίρνει ο πιο οργισμένος, ο πιο παθιασμένος, εκείνος που καλεί σε βία, που δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το κοινό καλό, εκείνος που συμπεριφέρεται σαν τρολ (τρολ ονομάζεται στη Διαδικτυακή διάλεκτο εκείνος που καταστρέφει τη συζήτηση). Ο ψύχραιμος, εκείνος που επιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή για κάποιο συμβιβασμό ή για μια ειρηνική λύση, καταπνίγεται. Αν δεν βρούμε τρόπους να ακούσουμε την ψύχραιμη φωνή, αν δεν στηρίξουμε πλατφόρμες που ευνοούν την ψύχραιμη κι έλλογη φωνή, τότε ο ωκεανός θα μας αφανίσει. Το GarageTV ζητά τη στήριξη και τη συμμετοχή ανθρώπων που δε θέλουν να τους καταπιεί ο ωκεανός του θορύβου και της σύγχισης, ανθρώπων που δεν “αγοράζουν” όσα διατυμπανίζουν τα τρολ, ανθρώπων που επιζητούν πραγματικές αξίες.

Ετοιμαστείτε για τη συναρπαστική συνέχεια.