θα ήθελα να περιέχει πολλή αγάπη, ευγνωμοσύνη κι ομορφιά. Αν έχεις ήδη σπεύσει να κρίνεις την προηγούμενη πρόταση, θεωρώντας την new age βλακείες, μη συνεχίζεις την ανάγνωση, έχεις σίγουρα πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνεις. Αν πάλι θέλεις να δώσεις μια ευκαιρία σε μια διαφορετική οπτική, δοκίμασε.

Αν αυτό ήταν το τελευταίο κείμενο που γράφω στη ζωή μου θα ήθελα να λέει σε εσένα προσωπικά, που διαβάζει τώρα, ότι το πρώτο και κύριο πράγμα που έχεις να κάνεις στη ζωή σου είναι να ξεδιαλέξεις ποιά είναι τα ουσιώδη απ’ τα περιττά. Για εμένα είναι οι άνθρωποι που αγαπώ. Είναι βέβαια κι οι ιδέες, τα τοπία, τα διανοητικά παιχνίδια, οι ηδονές, οι περιπέτειες, οι αναμνήσεις, οι στόχοι, οι τραγικές απώλειες, κι άλλα πολλά. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι οι άνθρωποι. Απ’ τη μάνα και τον πατέρα που σε φέρνουν στη ζωή και τους φέρεις μια ζωή μέσα σου, ως τους ανθρώπους που διαλέγεις να γίνουν σύντροφοί σου για μια ζωή, τη γυναίκα, τον άντρα, τους αγαπημένους φίλους σου, πάνω απ’ όλα είναι οι άνθρωποι, οι σχέσεις που αναπτύσσεις μαζί τους μέσα στα χρόνια κι η αγάπη που σας φέρνει όλο και κοντύτερα. Όλα τα άλλα, για εμένα, είναι δευτερεύοντα, είναι επιβεβαιώσεις, αναγκαίες ενδεχομένως, του Εγώ, σε μια αναγκαία και διαρκή απόπειρα συγκρότησης μιας εφήμερης ταυτότητας, που θέλει να την θαυμάζουν, δηλαδή, να την αγαπούν.

Αν λοιπόν αυτό ήταν το τελευταίο κείμενο που γράφω στη ζωή μου θα ήθελα να σου υπενθυμίζει ότι αυτό που μας κάνει ανθρώπους είναι η ικανότητά μας να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, να τον ερωτευόμαστε και να θέλουμε να περνάμε χρόνο μαζί. Κι αν ζηλεύουμε, κι αν φοβόμαστε, κι αν χάνουμε τον προσανατολισμό μας και την κατανόησή μας για τον άλλον, κι αν εχθρευόμαστε ο ένας τον άλλον, κι αν λιγοψυχάμε, κι αν προδίδουμε και μας προδίδουν, κι αν ελπίζουμε ακόμα, είναι γιατί είμαστε θνητοί, και ξέρουμε ότι κάποια στιγμή μοιραία, δε θα είμαστε πια μαζί. Αυτή η γνώση, η τρομοκρατική, μάς κάνει εύθραυστους και σκληρούς μαζί. Αλλά μας δίνει κι ένα μέτρο. Δεν έχουμε απεριόριστο χρόνο για να αφήσουμε το στίγμα μας σ’ αυτό τον πλανήτη. 

Αν αυτό ήταν το τελευταίο κείμενο που γράφω στη ζωή μου δε θα ήθελα να αναλωθεί σε συμβουλές για δύναμη, για μακροζωία, για χρήμα, για προνόμια, για ανταγωνισμούς, για φιλοδοξίες, για αγώνες, για αδικίες, και για λύσεις σε προβλήματα. Έτσι κι αλλιώς η εμπειρία έχει δείξει ότι αν θέλεις να βρεις απαντήσεις, θα τις βρεις.

Αν αυτό ήταν το τελευταίο κείμενο που γράφω σήμερα στη ζωή μου δε θα σου έδινα απαντήσεις. Θα έκανα κάτι πιο απλό. Θα σου πρότεινα να μην περιμένεις ούτε στιγμή και να μιλήσεις σ’ όλους τους ανθρώπους που αγαπάς, να τους ρωτήσεις τί θα μπορούσες να κάνεις για να τους ζεστάνεις και να τους πεις γιατί τους αγαπάς. Να τους ρωτήσεις αν χρειάζονται κάποια βοήθεια, να τους πεις πόσο ευγνώμων είσαι που τους γνωρίζεις. Αν αυτό ήταν το τελευταίο κείμενο που γράφω στη ζωή μου θα ήθελα αναγνώστη να σου πω ότι είσαι τυχερός που διαβάζεις, έχεις ένα τεράστιο εφόδιο μέσα σου: μια καρδιά που χτυπά με σταθερό ρυθμό. Φρόντισέ την, άνοιξέ την και χαμογέλα.

Είμαστε όλοι φτιαγμένοι απ’ το ίδιο υπέροχο υλικό.