Έχασα τον πατέρα μου σε πολύ μικρή ηλικία. Δεν είναι περιττό να πω ότι το γεγονός αυτό στιγμάτισε τη ζωή μου. Μαζί με την αδελφή μου, μας μεγάλωσε μια μητέρα μόνη, με μια σύνταξη και πολλές δυσκολίες, αλλά με πολλή αγάπη κι αφοσίωση. Φυσικά την ευγνωμονώ. Η μάνα μου είναι ένας άνθρωπος που δε σπούδασε, αλλά που είχε πάντα μεγάλη λαχτάρα να μάθει. Όταν με είχε στην κοιλιά της, διάβασε όλα τα ταξιδιωτικά βιβλία του Καζαντζάκη. Όταν μια ημέρα, μετά το θάνατο του πατέρα μου, μπήκαμε σ’ ένα βιβλιοχαρτοπωλείο για να αγοράσουμε χαρτικά, της έδειξα ένα βιβλίο στον πάγκο κι είπα ότι ήθελα να μου το αγοράσει έδειξε μεγάλη έκπληξη, όπως και η υπάλληλος του μαγαζιού. Ήταν το πρώτο βιβλίο ενηλίκων που μου αγόρασε. Η ΕΣΣΔ στο κατώφλι του 21ου αιώνα του Μίμη Ανδρουλάκη! Το βιβλίο ήταν ολοφάνερα δύσκολο για την ηλικία μου. Ήμουν μόνο 13 χρονών κι είχα μάλλον επιλέξει το βιβλίο γιατί το όνομα του συγγραφέα έμοιαζε με το δικό μου. Η επιλογή εκείνη ακόμα με κάνει να γελάω. Όταν γνώρισα το συγγραφέα, του το είπα και γελάσαμε μαζί.

Όσο μεγάλωνα, η βιβλιοφιλία μου άρχισε να γίνεται όλο και πιο έντονη. Στα 15 μου πήγα μόνος σ’ ένα βιβλιοπωλείο κι αγόρασα το πρώτο μου βιβλίο. Ήταν ο Γραφιάς του Μαροκινού συγγραφέα Ταχάρ Μπεν Ζελούν, ένα πολύ όμορφο βιβλίο που δυστυχώς είναι εξαντλημένο. Έκτοτε έγινα συστηματικός πελάτης του βιβλιοπωλείου. Ήταν ένα μαγαζί στη στοά του Μπρόντγουει, που έβλεπε στην Αγίου Μελετίου. Νομίζω ότι υπάρχει ακόμα. Θα πρέπει να είναι το πιο μικρό βιβλιοπωλείο στον κόσμο, ούτε δυο τετραγωνικά δε θα είναι ο ωφέλιμος χώρος του. Το παράδοξο όμως μ’ αυτό είναι ότι μπορεί και να έχει τις μεγαλύτερες βιτρίνες στον κόσμο, αφού δίπλα του υπάρχει ένας τεράστιος τοίχος με τζαμαρίες, στον οποίο ο βιβλιοπώλης τοποθετούσε το εμπόρευμά του για να το προωθήσει και να το αποθηκεύσει ταυτόχρονα. Θυμάμαι να βλέπω στις βόλτες μου τα εξώφυλα στις τεράστιες αυτές προθήκες και να αποφασίζω ποιο βιβλίο θα αγοράσω με το χαρτζιλίκι μου.

Διάβαζα συνήθως τις νύχτες, ξαπλωμένος, πριν κοιμηθώ. Είχα ένα μικρό ραδιοφωνάκι δίπλα μου που ήταν συντονισμένο σ’ ένα σταθμό με αδιάκοπη μουσική και διάβαζα άπληστα κάθε βράδυ τα βιβλία που προμηθευόμουν απ’ το βιβλιοπωλείο. Ύστερα ανακάλυψα κι άλλα μαγαζιά, στο κέντρο, που ήταν πιο φτηνά, και η βιβλιομανία μου διογκώθηκε. Έχω πληρώσει πολλούς μισθούς υπαλλήλων στην Πολιτεία και την Πρωτοπορία. Τα βιβλία έγιναν ένα αποκούμπι. Παρότι ήμουν δραστήριος, πολύ κοινωνικός στις παρέες, και συμμετείχα σε όλες τις καταστάσεις του σχολείου με τους συμμαθητές και τους φίλους, στα βιβλία έβρισκα ένα καταφύγιο, ένα λημέρι που ησύχαζα και μοιραζόμουν τη θλίψη και τον πόνο απ’ το θάνατο του πατέρα. Άλλος βρίσκει διέξοδο εδώ, άλλος εκεί. Εγώ μπήκα στον κόσμο της λογοτεχνίας και μαγεύτηκα. Ίσως τα διαβάσματα της μάνας μου όταν με είχε στην κοιλιά της, δεν ξέρω, μπορεί να είναι ανόητο αυτό που σκέφτομαι, αλλά μ’ αρέσει να το σκέφτομαι.

Αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι ότι διάβαζα αχόρταγα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου και ζούσα παρέα με τους ήρωες και τις ιστορίες τους, ζούσα και μια δεύτερη, και τρίτη, και χιλιοστή ζωή, φτιάχνοντας εικόνες, φτιάχνοντας δικές μου ιστορίες. Μαζί ήρθε και η αγάπη για τον κινηματογράφο. Με την ίδια απληστία που διάβαζα, άρχισα να πηγαίνω στο σινεμά. Τέσσερις και πέντε φορές την εβδομάδα. Όλο το χαρτζιλίκι μου για πολλά χρόνια το ξόδευα σε βιβλία και ταινίες. Βιβλία και ταινίες. Βιβλία και ταινίες. Θυμάμαι να καθόμαστε στο θρανίο του σχολείου με τον κολλητό μου φίλο, το Στάθη, κι αντί να προσέχουμε τα μαθήματα, να συζητάμε για τις ταινίες και τα βιβλία που διαβάσαμε, βάζοντας και βαθμολογίες. Τώρα, έχοντας εγώ ο ίδιος γράψει μερικά βιβλία, και κοιτάζοντας πίσω στα χρόνια που διάβαζα με το ραδιοφωνάκι δίπλα μου, τη Μαντάμ Μποβαρύ, τον Ξένο, τους Δαιμονισμένους, νιώθω τόση ευγνωμοσύνη στους συγγραφείς και στα βιβλία τους, σαν να μου έχουν σώσει τη ζωή. Και η αλήθεια είναι ότι μου έσωσαν τη ζωή με πολλούς τρόπους. Με ανακούφισαν, με ζέσταναν, μου έδωσαν ελπίδα, μου άνοιξαν δρόμους, με προστάτεψαν. Αργότερα, τα βιβλία με έζησαν κιόλας αφού έβρισκα πάντα δουλειές σε βιβλιοπωλεία κι εκδοτικούς οίκους. Έφτασα μέχρι να μεταφράζω και να γράφω βιβλία. Ο βιβλιόφιλος δε σταματά πουθενά, αρκεί να ζει με βιβλία και κείμενα. Ναι λοιπόν, τολμώ να πω ότι τα βιβλία μου έσωσαν τη ζωή. Κι όχι μόνο μου την έσωσαν αλλά εξακολουθούν να την κάνουν ακόμα πιο ωραία.

Εδώ και δύο χρόνια έχω ξεκινήσει μια διαδικτυακή εκπομπή βιβλίου, μέσα στο γκαράζ μου, το GarageBOOKS. Τρεις με τέσσερις φορές το μήνα κατεβαίνω στο γκαράζ και μιλάω για βιβλία που μου άρεσαν. Ταυτόχρονα κάνω και συνεντεύξεις με συγγραφείς που θαυμάζω. Τα βιβλία που παρουσιάζω, τα κληρώνω κιόλας σε θεατές της εκπομπής. Δεν παίρνω χρήματα απ’ τους εκδότες γιατί δε θέλω να επηρεάζονται οι επιλογές μου. Όπως καταλαβαίνεις η εκπομπή έχει πάρα πολλή δουλειά. Πολύ διάβασμα, επαφές, γυρίσματα, μοντάζ… Θα ήθελα να σου ζητήσω να γίνεις συνδρομητής στο GarageTV κι εκτός απ’ τη θέαση της εκπομπής, να έχεις το προνόμιο να μπαίνεις αυτόματα στην κλήρωση 3 αντιτύπων των βιβλίων που παρουσιάζω. Θα ήθελα να σου ζητήσω να με βοηθήσεις να συνεχίσω να είμαι μέσα στα βιβλία, αλλά ντρέπομαι λίγο. Όχι γιατί κάνω κάτι ντροπιαστικό. Ίσα ίσα. Ντρέπομαι γιατί χρειάζεται να στα εξηγώ όλα αυτά τόσο αναλυτικά. Ενώ θα ήταν πολύ απλά τα πράγματα αν είχα κάποιο μέσο στη δημόσια τηλεόραση…