Κατά τη χρονιά που φεύγει διάβασα πολύ ενδιαφέροντα βιβλία, τόσο λογοτεχνικά όσο και δοκιμιακά.

Η ‘Καρδερίνα’ της Donna Tart  (Εκδόσεις Λιβάνη | Μετάφραση Χ.Ελ. Σακελλαροπούλου) ήταν κατά την ταπεινή μου γνώμη το καλύτερο μυθιστόρημα που διάβασα φέτος. Αν θέλετε να διαβάσετε μια πιο εκτενή γνώμη μου, πηγαίνετε εδώ.

Απ’ τα ελληνικά μυθιστορήματα ξεχώρισα τις ‘Σπάνιες γαίες’ της Σώτης Τριανταφύλλου (Εκδόσεις Πατάκη) και το ‘Μάρτυς  μου ο θεός του’ του Μάκη Τσίτα (Εκδόσεις Κίχλη). Το μεν βιβλίο της Τριανταφύλλου έχει έντονο ιστορικό υπόβαθρο και πολυπρόσωπη αφήγηση, το δε του Τσίτα συνιστά έναν μονόλογο που μιλά για το σήμερα. Αμφότερα, μου ανανέωσαν το ενδιαφέρον για την ελληνική λογοτεχνία και μ’ έκαναν να πιστεύω ότι όσο περνά ο καιρός θα γράφονται όλο και καλύτερα έργα. H συνέντευξη που πήρα απ’ τον Μάκη Τσίτα βρίσκεται εδώ. Στο ίδιο συμπέρασμα κατάληξα διαβάζοντας το αστυνομικό μυθιστόρημα ‘Το μίσος’ του πρωτοεμφανιζόμενου Βαγγέλη Γιαννίση (Εκδόσεις Διόπτρα). Ο Γιαννίσης δημιούργησε τον ελληνοσουηδό επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη, και καταστεύασε ένα άκρως απολαυστικό μυθιστόρημα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απ’ τα αντίστοιχα της αλλοδαπής. Η συνέντευξη που του πήρα βρίσκεται εδώ.

Ένας απ’ τους πλέον προσφιλείς μου σύγχρονους νέους συγγραφείς, ο Χρήστος Χρυσόπουλος, κυκλοφόρησε το ταξιδιωτικό αφήγημα ‘Το σώμα του Τιρθανκάρα’ (Εκδόσεις Νεφέλη). Το διάβασα απνευστί και ήδη νιώθω ότι έχω ταξιδέψει στην Ινδία, μαζί με τον Χρυσόπουλο. Η συνέντευξη που του πήρα βρίσκεται εδώ.

Κλείνοντας, τον κατάλογο των ελληνικών βιβλίων που απόλαυσα, προσθέτω ‘Το φάντασμα της όπερας – η επιστήμη στον πολιτισμό μας’ του Στέφανου Τραχανά (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) μια σύντομη πραγματεία υπεράσπισης του αντιδογματικού χαρακτήρα της επιστήμης. Ένα μικρό διαμάντι που λάμπει και φωτίζει δρόμους. Εδώ η συνέντευξή του στο GarageBOOKS.

Απ’ τα ξένα μυθιστορήματα ξεχώρισα το ‘Ο ήχος των πραγματων όταν πέφτουν’ του Juan Gabriel Vasquez (Μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης | Εκδόσεις Ίκαρος) για την σπουδαία δομή του, ‘Το τελευταίο αίνιγμα’ της Marisha Pessl (Μετάφραση Αύγουστος Κορτώ | Εκδόσεις Διόπτρα) για τον πειραματισμό του, την ‘Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ’ του Ζοέλ Ντικέρ (Εκδόσεις Πατάκη | Μετάφραση Γιάννης Στρίγκος) για τη ζωντάνια του, και το ‘Μια ζωή ψαρεύοντας’ του Ότα Πάβελ (Εκδόσεις Ίκαρος | Μετάφραση Κώστας Τσίβος) για το χιούμορ του.

Στην κατηγορία των δοκιμίων ξεχώρισα ‘Το πρωτείο της πολιτικής – η σοσιαλδημοκρατία του 20ου αιώνα’ της Σέρι Μπέρμαν (Μετάφραση Ελένη Αστερίου | Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) για την ακρίβεια των επιχειρημάτων του, το ‘Μάτια ορθάνοιχτα – πώς να παίρνετε καλύτερες αποφάσεις σ’ έναν περίπλοκο κόσμο’ της Noreena Hertz (Εκδόσεις Μεταίχμιο Μετάφραση Ελένη Γκαγκάτσιου) για τις καίριες παρατηρήσεις του (συνέντευξη της συγγραφέως στο GarageBOOKS εδώ) και το δημοσιογραφικό βιβλίο ‘Ποιοί κινούν τα νήματα στην Ευρώπη’ των Κέρστιν Γκάμελιν και Ραϊμόντ Λεβ (Εκδόσεις Μίνωας | Μετάφραση Άντζη Σαλτάμπαση) για την εμπεριστατωμένη έρευνά του.

Το 2014 θα είναι μια αξέχαστη χρονιά για εμένα, γιατί κυκλοφόρησε το πρώτο μου μυθιστόρημα, Η Μεγάλη Εικόνα, απ΄ τις Εκδόσεις Διόπτρα.