Στη μνήμη του Vincent Detoc, θύματος τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι

Γράφω υπό την επήρεια συνταρακτικού, πικρού νέου

Ο φίλος μας είναι νεκρός

Από σφαίρες τρομοκρατών

Είμαι συντετριμμένος

Ο πιο πράος και γλυκός άνθρωπος που έχω γνωρίσει

Νεκρός από σφαίρες τρομοκρατών

Παρακολουθούσε συναυλία στο Bataclan

Κι ήρθαν ανεγκέφαλοι να του αφαιρέσουν τη ζωή

129 αθώα θύματα

Σ’ ένα παρισινό βράδυ

Νεκροί από σφαίρες τρομοκρατών

Ο έρωτας της ζωής του

Λέει είχαμε μια υπέροχη ζωή μαζί

Κι ο εννιάχρονος γιος του

Λέει ότι θα ευτυχίσει μόνο όταν τον συναντήσει ξανά, εκεί

Ο Λεφ στην ηλικία που έχασα τον πατέρα μου

κι η Λένα μόλις επτά

Τους είπαν χθες ότι ο μπαμπάς τους

Είναι νεκρός από σφαίρες τρομοκρατών

Δε θα τον ξαναδούν ποτέ ξανά

Αρματώθηκαν οι καμικάζι προχθές

Κι είπαν πάμε να σκορπίσουμε τυφλά το θάνατο

Πάμε να πάρουμε τη ζωή των αδελφών μας

Των άπιστων

Και βρήκαν στη συναυλία τον φίλο μας

Τον πιο πράο και γλυκό άνθρωπο που έχω γνωρίσει

Και τον σκότωσαν

Στο όνομα του μνησίκακου θεού τους

Γράφω υπό την επήρεια του σκληρού, αδυσώπητου νέου

Ισλαμοφασίστες σκότωσαν τον φίλο μας

Ενώ απολάμβανε την αγαπημένη του μουσική

Παρασκευή, παρισινό βράδυ στο Bataclan

Γιατί οι μισαλλόδοξοι

Αποφάσισαν να κυρήξουν ιερό πόλεμο

Εναντίον των απίστων

Και βρήκαν στο δρόμο τους τον φίλο μας

Τον πιο πράο και γλυκό άνθρωπο που έχω γνωρίσει

Και τον γάζωσαν με σφαίρες

Τρομοκράτη δε σε φοβάμαι

Μου προκαλείς μεγάλο πόνο

Αλλά δεν έχεις πια δύναμη

Ο φίλος μου μ’ έκανε να σε δω πιο καθαρά

Είσαι μικρός, δειλός, και μόνος

Για το θεό σου είσαι αναλώσιμο υλικό

Έλα αν θες να εξηγήσεις στη γυναίκα και στα παιδιά του φίλου μας

Την παραφροσύνη σου

Σε λυπάμαι

Έχεις ήδη ξεχαστεί ακόμα κι από Εκείνον

Ναι δε σε φοβάμαι

παραπλανημένε

τρομοκράτη

Ο κόσμος σου είναι ασπρόμαυρος και δε θα μας κάνεις όμοιούς σου

 

Ο φίλος μας είναι νέο αστέρι

Που φωτίζει τον πολύχρωμο δρόμο της ζωής.