Κατηγορία: Γεγονότα

Σήμερα κυκλοφορεί μια εφημερίδα, το Πρώτο Θέμα, με πρωτοσέλιδο τη φωτογραφία ενός ετοιμοθάνατου ανθρώπου, του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα, στα χέρια της συντρόφου του. Η δημοσίευση ενός τέτοιου ντοκουμέντου μας στέλνει κατευθείαν στο στοχασμό πάνω στο ρόλο της δημοσιογραφίας του σοκ.

Θέλω να ελπίζω ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων θα αηδιάσει και θα απορρίψει τη δημοσίευση της συγκεκριμένης φωτογραφίας, στο αμφιλεγόμενο συγκείμενό της. Βεβαίως κάποιοι πιθανώς να την υπερασπιστούν στό όνομα της ελευθεροτυπίας και της ενημέρωσης. Οι υπεύθυνοι της εφημερίδας έχουν βάλει στη φωτογραφία τη λεζάντα “Δεν ξεχνώ το φασισμό” για να είναι σίγουροι ότι η φωτογραφία θα διαβαστεί με έναν και μόνο τρόπο. Όμως όλοι γνωρίζουν ότι η φωτογραφία θα διαβαστεί με πολύ περισσότερους τρόπους.

Κατ’ αρχήν η φωτογραφία αυτή προκαλεί ένα ισχυρό σοκ στον ευαίσθητο θεατή. Σίγουρα υπάρχει κι η νοσηρή πλευρά, εκείνων που συμπαθούν το δολοφόνο, οι οποίοι δε θα δουν το πρόσωπο του πόνου και του ολέθρου αλλά θα ικανοποιηθούν ενδεχομένως απ’ την θέα ενός αντιπάλου που νικιέται. Για αυτούς η φωτογραφία δεν αφορά το σοκ μιας τραγικής σκηνής. Την κοιτάζουν ικανοποιώντας τα απάνθρωπα αισθήματά τους. Η αντίθετη πλευρά όμως, της πλειονότητας των ανθρώπων, θα νιώσει δικαίως βαθύ αποτροπιασμό κι αηδία. Το σοκ εδώ είναι ολοκληρωτικό. Οι περισσότεροι άνθρωποι που θα δουν αυτή την εικόνα, θα νιώσουν φόβο, πόνο κι απελπισία. Η εικόνα ενός εντελώς άδικα κι αδικαιολόγητα δολοφονημένου ανθρώπου που ψυχορραγεί στα χέρια της συντρόφου του είναι μια εικόνα που παράγει τρομερά έντονα συναισθήματα. Λύπη, οργή, πόνος, φόβος. Μ’ αυτή την ισχυρότατη γκάμα συναισθημάτων, ο θεατής της φωτογραφίας νιώθει ανήμπορος να αντιδράσει. Πώς να χειριστείς τόσο έντονα συναισθήματα στη στιγμή; Το λογικό -και κατά πάσα πιθανότατα το πιο σωστό- είναι να απορρίψεις τη δημοσίευση της φωτογραφίας με το σκεπτικό ότι παράγει συναισθήματα που προκαλούν έντονο σοκ, χωρίς να δίνεται κάποιου είδους ανακούφιση σαν αντίδοτο. (περισσότερα…)

Μια προσωπική ιστορία που διδάσκει λύσεις για το σήμερα. Η αναγκαιότητα κι η αποτελεσματικότητα ενός κινήματος που εμφορείται από αισθήματα αγάπης, γνήσιου ενδιαφέροντος κι ανθρωπιάς και ζητά επιτακτικά δικαιοσύνη.

Τον Ιανουάριο του 2009 κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος του Post-MEDIA. Το περιοδικό ήταν μια ιδέα μου που είδα να υλοποιείται για 6 μόλις μήνες. Στο δεύτερο τεύχος, το κεντρικό θέμα αφορούσε τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες. Μόλις βγήκε το περιοδικό στα περίπτερα μου τηλεφώνησε ο Μανώλης Σταυρουλάκης, πατέρας του Γιάννη Σταυρουλάκη, ενός νέου ανθρώπου που έχασε τη ζωή του άδοξα όταν το αυτοκίνητό του έπεσε πάνω σε μια παράνομη διαφημιστική πινακίδα. Μου είπε ότι στο αφιέρωμά μας γράφαμε μόνο το 10% όσων γίνονταν στην παράνομη υπαίθρια διαφήμιση. Την επόμενη μέρα πήγα στο σπίτι του για να μου παρουσιάσει τα στοιχεία που είχε συλλέξει και να μου μιλήσει για τον αγώνα που είχε δώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, μαζί με άλλους γονείς που είχαν χάσει τα παιδιά τους εξαιτίας της παράνομης υπαίθριας διαφήμισης. Εκείνη την ημέρα ξεκίνησε η ενασχόλησή μου τόσο με το θέμα των πινακίδων, όσο και με το θέμα της οδικής ασφάλειας. (περισσότερα…)

Την Τετάρτη 19 Ιουνίου, στις 10.00 μ.μ. θα παρουσιάσουμε μια ζωντανή εκπομπή στο GarageTV με θέμα τα media. Στο δίωρο πρόγραμμα θα συζητήσουμε για το GarageTV και το μέλλον του, για την ανεξαρτησία, για τα Social Media, για την κρίση της δημοσιογραφίας και τις ευκαιρίες της, καθώς και για τα πρόσφατα γεγονότα με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Καλεσμένη στο στούντιο θα είναι η διδάκτωρ του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, Λήδα Τσενέ, η οποία έχει γράψει το πάρα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο Από την κρίση των ΜΜΕ στα social media – Ένα νέο μοντέλο κοινωνικής ευθύνης, εκδ. Αιώρα.

Για όποιον/α ενδιαφέρεται στο βιβλίο της Λήδας Τσενέ έχω γράψει το παρακάτω προλογικό σημείωμα:

Layout 1

Μπορεί να είναι κοινός τόπος το γεγονός ότι διανύουμε μια μεταβατική φάση στην εξέλιξη των Μέσων, αλλά ελάχιστοι, τουλάχιστον στην Ελλάδα, είναι σε θέση να μιλήσουν πιο συγκεκριμένα. Τη στιγμή που η τεχνολογία τείνει να μεταμορφώσει ολοκληρωτικά το τοπίο των Μέσων Ενημέρωσης και σημαντικοί δημοσιογράφοι και θεωρητικοί των Μέσων όπως για παράδειγμα ο Ιγνάσιο Ραμονέ, μιλούν για ένα Διαδικτυακό τσουνάμι που πλήγει τη δημοσιογραφία, στην Ελλάδα η συζήτηση για τα Media γίνεται όλο και πιο σπάνια, όλο και πιο ασαφής. Όμως στο Δυτικό κόσμο ο διάλογος για τη δημοσιογραφία αρχίζει να παίρνει όλο και πιο σοβαρές διαστάσεις. Τα διακυβεύματα του Τύπου και της ενημερώσης έρχονται στην επιφάνεια με τη μορφή του κατεπείγοντος καθώς όλα τείνουν τώρα να αλλάξουν εξαιτίας των τεχνολογικών καινοτομιών.

(περισσότερα…)