Follow @andriotakis
Διαβάζω εδώ και καιρό ένα επιχείρημα υπέρ της ανώνυμης δημοσίευσης γνώμης κι έρευνας το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι σκοταδιστικό, αντιδημοκρατικό κι εν πολλοίς στρεβλό. Λένε κάποιοι ότι στο Διαδίκτυο, η ανωνυμία μας κάνει να προσέχουμε τα περιεχόμενα κι όχι τις μορφές, να δίνουμε βαρύτητα σε αυτά που λέγονται κι όχι σε αυτούς που τα λένε. Με μια πρώτη ματιά το επιχείρημα φαίνεται βάσιμο. Τέλος στις αυθεντίες, στους σταρ, στους κάθε λογής επώνυμους και διάσημους. Καλωσήρθατε στον ισότιμο κόσμο της ανωνυμίας, όπου κάθε άποψη στέκεται ισότιμα δίπλα στις άλλες, χωρίς τη διαμεσολάβιση των ειδικών, των ειδημόνων, των επαϊόντων. Το Διαδίκτυο και η ανωνυμία ως δομικό χαρακτηριστικό του, δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να διατυπώσει μια άποψη, να δημοσιεύσει μια έρευνα χωρίς να χρειάζεται να πάρει έγκριση από κάπου, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σε κάποιες -εξαιρετικές- περιπτώσεις είναι πιθανό να είναι ακόμα και επιβεβλημένη η ανωνυμία. Όμως η ανώνυμη δημοσίευση, σύμφωνα με τους θιασώτες του επιχειρήματος, εξασφαλίζει de facto την ισοτιμία των απόψεων κι όχι μόνο κατά περίπτωση.
Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι ό,τι πιο σκοταδιστικό θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί. Φυσικά κι έχει μεγάλη σημασία ποιός λέει τί. Η άποψη ενός πυρηνικού φυσικού για ένα θέμα ασφάλειας εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας είναι απείρως πιο σημαντική απ’ την άποψη ενός νεαρού που έχει διαβάσει 2 βιβλία και περνά τον ελεύθερο χρόνο του στα Social Media. Όχι ότι δεν έχει βαρύτητα η άποψή του, κάθε άλλο, αλλά όπως και να το κάνουμε, η γνώμη και η έρευνα ενός ανθρώπου που έχει ξοδέψει χρόνο και χρήμα, που έχει αφιερωθεί σε ένα ή περισσότερα ζητήματα κι έχει δεσμευτεί με την υπογραφή του, είναι πολύ πιο βαρύνουσα απ’ τη γνώμη ενός κακοπληροφορημένου, ημιμαθούς πολίτη που πηγαίνει σε δημόσια wi-fi spots για να διανείμει τι σοφία του.
Φυσικά, ούτε το άλλο άκρο είναι υγειές. Η δικτατορία των αυθεντιών και του ελιτισμού, όπου δε λαμβάνεται υπόψη καμία γνώμη αν δεν προέρχεται από κάποιον ειδικό είναι εξίσου προβληματικό φαινόμενο. Όμως εδώ το συγκεκριμένο επιχείρημα υπέρ της ανωνυμίας, έρχεται να νομιμοποιήσει τον όχλο ως διαμορφωτή γνώμης, ως υποκείμενο που γνωρίζει και καθορίζει τις εξελίξεις. Δε μπορώ να φανταστώ τίποτα πιο αντιδημοκρατικό και σκοταδιστικό. Άνθρωποι που καλύπτονται πίσω από μάσκες, ανίδεοι για ένα θέμα, εκφέρουν τις πιο ακραίες και επικίνδυνες απόψεις, χωρίς να φέρουν οποιαδήποτε ευθύνη για όσα λένε, αξιώνοντας να λαμβάνονται οι απόψεις τους εξίσου σοβαρά μ’ εκείνες ανθρώπων που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε συγκεκριμένα γνωστικά πεδία, που δεσμεύονται δημόσια με την υπογραφή τους αναλαμβάνοντας το ρίσκο ακόμα και να κάνουν λάθος.
Αυτό που οραματίζονται οι οπαδοί της ανωνυμίας είναι ένα καινούργιο σκοτάδι, όπου επώνυμοι άνθρωποι με διαφορετικές ή και αιρετικές απόψεις θα χλευάζονται, θα ακυρώνονται δια της βοής, θα στέλνονται στην πυρά γιατί δεν θα υποστηρίζουν την κοινή δοξασία. Ο ανώνυμος όχλος, σαν το ανώνυμο κοινό των οπαδών σ’ ένα γήπεδο θα άγεται και θα φέρεται απ’ τον πιο δυνατό, τον πιο οργίλο, τον πιο “καπάτσο” ή τον πιο “επαναστάτη”, προς πάσα κατεύθυνση, χωρίς διάλογο, χωρίς έρευνα, χωρίς δημοκρατική διαδικασία. Ο παράδεισος του κομπογιαννίτη και του φασίστα. Αυτό ονειρεύονται άραγε; Έναν εικονικό κόσμο που ο “Τζον23” θα μπορεί να επιτίθεται σ’ έναν ερευνητή και θα τον κατατροπώνει με την βλακεία του; Μια εκδίκηση της αδαημοσύνης και του τσαμπουκά;
Για να μην φλυαρώ, πάντα είχει σημασία ποιός λέει τί, κι ευτυχώς πάντα θα εξακολουθεί να έχει σημασία. Όσο κι αν πασχίζουν κάποιοι να μειώσουν την αξία της μελέτης, της δέσμευσης, της ευθύνης, της εμπιστοσύνης, και να εξιδανικεύσουν τη δήθεν ισότητα της οχλοκρατίας, τόσο θα υπονομεύουν την όποια αξία της ανωνυμίας. Σίγουρα η επωνυμία έχει τα μειονεκτήματα και τα προβλήματά της, τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδά της, αλλά είναι σαφώς λιγότερα από εκείνα της ανωνυμίας. Και σίγουρα δε γνωρίζω κανέναν που θα εμπιστευόταν κάποιον να τον χειρουργήσει ένας ανώνυμος που απλά έχει πείσει τους ομοϊδεάτες του ότι γνωρίζει…
Manolis Andriotakis 
Όταν ένας ημιμαθής άνθρωπος δημοσιεύει ανώνυμα την άποψή του γίνεται επικίνδυνος μόνο αν διαβαστεί από έναν άλλο ημιμαθή. Η ελεύθερη έκφραση είναι βασικό δικαίωμα όλων σε μια Δημοκρατική κοινωνία (η ανωνυμία είναι και το απόγειο της αυτής ελευθερίας) αλλά ταυτόχρονα όλοι έχουμε και την υποχρέωση να ήμαστε γνώστες αυτών που γράφουμε. Αντίστοιχα για να μπορέσουμε να κρίνουμε σωστά πρέπει να έχουμε μια στοιχειώδη κριτική σκέψη ώστε να αξιολογήσουμε και αυτά που γράφονται. Η υπογραφή του γράφοντος σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται και την εγκυρότητα της πληροφορίας. Όπως ένας επώνυμος αρθρογράφος κερδίζει την εμπιστοσύνη των αναγνωστών του με το χρόνο έτσι κι ένας ανώνυμος ή με ψευδώνυμο bloger μπορεί να αποκτήσει κύρος.
Το πρόβλημα με τα ανώνυμα συκοφαντικά ή υπονομευτικά άρθρα και σχόλια είναι ότι τους δίνετε μεγαλύτερη από την πρέπουσα σημασία, ανάλογα με τα μικροπολιτικά συμφέροντα του καθενός. Να θυμίσω πρωτοσέλιδο Αυριανής όπου ως φερέφωνο αναδημοσίευσε είδηση από ακροδεξιά blog με θέμα τον Πέτρο Τατσόπουλο να αποκαλεί τον Κολοκοτρώνη gay, κάτι που απλά δε συνέβη ποτέ με τον τρόπο που ισχυρίστηκαν.
Άρα το θέμα είναι ότι ασχολούμαστε με ό,τι γράψει ο κάθε τυχάρπαστος, ανώνυμος ή μη, στο διαδίκτυο χωρίς καν να κάνουμε ένα υποτυπώδες ρεπορτάζ ώστε να επιβεβαιώσουμε αυτά που γράφονται. Κανείς δεν αμφισβητεί την εγκυρότητα μια πληροφορίας εφόσον αυτή εξυπηρετεί τα συμφέροντά του.
Αν κάποτε χρειαζόταν να έχεις μια εφημερίδα για να μπορείς να εκβιάσεις πρόσωπα και καταστάσεις τώρα αρκεί ένα απλό blog. Δε φταίει το μέσο, δε φταίει η ελευθερία της έκφρασης η οποία είναι από τα πιο σημαντικά αγαθά που έχουμε ως κοινωνία, αλλά φταίει η αμάθεια και η ανωριμότητα που διέπει την κοινωνία μας.
http://my.nameis.me/
Κύριε Ανδριωτάκη, ας μη μπερδεύουμε ιαφορετικά θέματα.
Η αγανάκτησή σας κατά όσων ασχημονούν εκμεταλλευόμενοι την ανωνυμία, αλλά και ο αγώνας σας κατά των αδηφάγων διαφημιστών, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και αλληλέγγυο.
Την οχλοκρατία της λάσπης στο διαδίκτυο την έζησα ο ίδιος στο πετσί μου κάποτε. Υπέστην πολύ μεγάλες βλάβες από… ίσως τη χειρότερη ομαδική συκοφαντική επίθεση που υπήρξε ποτέ, στο ελληνικό διαδίκτυο, και είναι πολύ απίθανο να ξαναυπάρξει. Ημουν επώνυμος τότε, εν μέσω ανωνύμων, ψευδο-ανώνυμων και ελάχιστων επωνύμων.
Χρειάστηκαν χρόνια για να κοπάσουν οι ολέθριες συνέπειες εκείνης της (πολύμηνης και άγριας) επίθεσης, που κάποιοι άλλοι την αποκάλεσαν «λυντσάρισμα». Επί χρόνια συνεχιζόταν χωρίς έλεος…
Ομως, την ξεπέρασα, προ ετών! Θαρρώ πως… έγινα σοφώτερος. Και παραμένω 100% υποστηρικτής του δικαιώματος για ανωνυμία… ΑΚΟΜΗ και για όσους μου επιτέθηκαν!!!
ΟΚ. Θέλετε να προστατεύεσετε τον πολιτισμό των αξιόπιστων επώνυμων πηγών. Επίσης να σταματήσετε λυντσαρίσματα επώνυμων πολιτών, όπως εκείνο που είχα υποστεί κι εγώ, κλπ.
Επί της ουσίας όμως, στη χώρα μας, παραδοσιακά κρίνονται οι απόψεις όχι σύμφωνα με τα επιχειρήματά τους ή τα στοιχεία που παρουσιάζουν, αλλά σύμφωνα με το ΠΟΙΟΣ τις εκφράζει.
Κοντολογίς, ζούμε στη χώρα του «ποιός είσαι συ?», ή του «πες μου ποιός είσαι, πρώτα».
Αυτός (κατ’ εμέ) είναι και ο λόγος που τόσοι πολλοί έλληνες προτιμούν την ανωνυμία. Μάλλον τον υποτιμάτε…
Υπάρχει ένα λογικό άλμα που κάνετε, κάπου….
Θέλετε [1] να προστατεύσετε τους επώνυμους, μετατρέποντας τους ανώνυμους σε… εντοπίσιμους στόχους (πιθανών μηνύσεων ή άλλων εχθρικών ενεργειών) με όνομα και επίθετο, αλλά (από την άλλη πλευρά) [2] υποτιμάτε το βαθμό που η ασυδοσία (και η δικομανία) πολλών επώνυμων προσώπων στη χώρα μας (όπως και η κρατική καταστολή) υπερβαίνει κατά πολύ την επιπόλαιη χυδαιότητα των ανώνυμων πολιτών, ΣΗΜΕΡΑ. Επί της ουσίας, αυτό που λέτε απλώς θα χειροτερέψει την αλαζονεία πολλών επώνυμων στην Ελλάδα, μια χώρα με ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ μεγάλο αριθμό μηνύσεων για συκοφαντιική δυσφήμηση.
Ζούμε [1] στη χώρα του «ποιός είσαι ρε»,
αλλά ΚΑΙ [2] στη χώρα του «θα σου κάνω μήνυση».
TI Θέλετε? Να… αγριέψουν ΚΑΙ τα δύο ?
ΔΕΝ προστίθεται κύρος στους επώνυμους συγγραφείς με το να μετατραπούν όλοι οι χρήστες του διαδικτύου σε επώνυμους. ΟΥΤΕ μπορείτε να εμποδίσετε τον ανώνυμο όχλο να συνεχίσει τη λάσπη, με μοναδικό μέσο την απειλή μηνύσεων ή δίωξης. Πολιτιστικές αλλαγές σαν αυτή που επιδιώκετε ΔΕΝ υλοποιούνται με μαστίγια… γιατί ο λαός αγριεύει. Κι άλλωστε ΜΠΟΡΕΙ ο καθένας, αν εξοπλιστεί καταλλήλως, να ΠΑΡΑΚΑΜΨΕΙ ΟΛΕΣ τις διαδικασίες εντοπισμού του.
ΔΕΝ λύνεται το πρόβλημα έτσι όπως θέλετε. Ισως και να μη λύνεται με ΚΑΝΕΝΑ τρόπο, παρά μόνο με άνοδο του επιπέδου στον πολιτισμό του διαδικτύου. (Και εκεί συμφωνούμε απόλυτα)
Μπερδεύονται και 2 θέματα, εδώ. ΕΙΤΕ είστε υποστηρικτής της επωνυμίας για όλους, ΕΙΤΕ των νομικών μέτρων επιλεκτικού εντοπισμού ταυτοτήτων. Δεν μπορείτε να είστε ΚΑΙ τα δύο
Αλλά… αρκούν ελάχιστοι ανώνυμοι λασπολόγοι για να χαλάσουν τελείως το διαδίκτυο.
Επομένως, ΤΙ χρησιμότητα έχει να εντοπιστούν οι ελάχιστοι, οι πιο επιπόλαιοι, μέσω απειλών?
-ΚΑΜΙΑ (αν δεν συνεργαστούν άλλα μέλη μιας ψηφιακής κοινότητας στον «καθαρισμό» της).
Μοναδική «χρησιμότητα», είναι να μπορεί ΠΙΟ εύκολα π.χ. ο μεγιστάν Μπόμπολας να κλείνει το bobolagate, που του ασκούσε κριτική, το . (Κι αυτό ΕΓΙΝΕ. Ε, ας γίνει και λίγο διδακτικό….)
Υ.Γ. Λυπάμαι που λέρωσα το χώρο σας με πολυλογία, που πιθανόν σας ενοχλεί. ΔΕΝ θα σχολιάσω άλλο, ΑΝ χρειαστεί θα κάνω ποστ με σκοπό τη ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ.
Πραγματικά εντυπωσιακή η στρεβλωμένη λογική του άρθρου και έχω ένα πρόσφατο δικό μου παράδειγμα. Έτυχε να τα βάλω με έναν «διακεκριμένο» επιστήμονα. Δηλαδή σύμφωνα με την λογική σας, είμαι ο «ημιμαθής» της υπόθεσης. Αλλά αυτό πρέπει να μειώνει την αξία των επιχειρημάτων μου; Δεν είναι πιο σωστό να διαβάσει ο καθένας τα άρθρα, τις αναφορές και τα επιχειρήματα και να αποφασίσει από μόνος του αν έχω δίκιο εγώ ή οι μαύροι μάγιστροι της ομοιοπαθητικής; http://bit.ly/r69Wif