Το παρακάτω κείμενο είναι ένα μικρό απόσπασμα απ’ το καινούργιο βιβλίο μου για τους μπλόγκερ. Καθώς αναζητώ τρόπους για να το δημοσιεύσω, παρακαλώ, αν έχετε οποιαδήποτε ιδέα μη διστάσετε να τη μοιραστείτε μαζί μου 🙂

Είναι κάτι που σπάνια το σκεφτόμαστε όταν μπαίνουμε στα Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης. Τί θέλουν οι άνθρωποι στα Social Media, στα μπλογκ στο Διαδίκτυο; Καταλαβαίνουμε πολύ καλά γιατί μια εταιρεία, ένα πολιτικό κόμμα, ένας επαγγελματίας, κάποιος που έχει έναν συγκεκριμένο στόχο θέλει να είναι στα Social Media. Τί θέλει όμως ένας άνθρωπος μέσα στα Κοινωνικά Δίκτυα όταν δεν έχει κάποιο δεδομένο σκοπό; Να περάσει την ώρα του, να επικοινωνήσει, να ψυχαγωγηθεί, να ενημερωθεί. Αυτές είναι οι αυτονόητες και εύλογες απαντήσεις. Όμως πέρα απ’ αυτές υπάρχει και μια άλλη, λιγότερο προφανής εξήγηση που αποκαλύπτει την πλήρη εικόνα της δημοφιλίας των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Αρχικά, όταν οι άνθρωποι δημιουργούν ένα λογαριασμό το κάνουν από περιέργεια. Έχουν ακούσει γι’ αυτό από κάποιον που πιθανώς εμπιστεύονται ή απλά γνωρίζουν, και μπαίνουν για να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν την εικόνα που τους δημιουργήθηκε. Η αλήθεια είναι ότι πάντοτε έχουν προσδοκίες. Δημιουργώντας το λογαριασμό απλά μιμούνται μια κίνηση που έκανε ένας συνάνθρωπός τους. Μετά έρχονται τα προβλήματα.

Οι χρήστες συνήθως ακολουθούν την πεπατημένη και μιμούνται τη μεγάλη μάζα. Το Twitter για παράδειγμα προτείνει στους νεοεισερχόμενους, συγκεκριμένους χρήστες να ακολουθήσουν. Επίσης υιοθετούνται γρήγορα τα default settings. Σπάνια οι χρήστες περιμένουν μέχρι να καταλάβουν απόλυτα πώς λειτουργεί ένα Μέσο. Ρίχνονται αυτόματα στη χρήση τους, σαν να ήταν έτοιμοι από καιρό. Γράφουν αναρτήσεις, αναδημοσιεύουν λινκ, ποστάρουν φωτογραφίες τους, γράφουν σχόλια, πατούν το Like και το Retweet, διοργανώνουν Hangouts με τη δίψα και τον οίστρο του ανθρώπου που ανακάλυψε ένα νέο εργαλείο ή ένα νέο παιχνίδι. Ανάλογα με την εξοικείωση του καθενός, τον χρόνο αλλά κυρίως ανάλογα με το χαρακτήρα του η χρήση αρχίζει να παίρνει όλο και πιο πάγιες μορφές. Πολλοί δεν έχουν υπομονή να δουν πώς λειτουργεί η κάθε ιστοσελίδα και την παρατούν γρήγορα, άλλοι βαριούνται, κι άλλοι επιμένουν να τη χρησιμοποιούν όπως την χρησιμοποίησαν και την πρώτη φορά. Ελάχιστοι πηγαίνουν βήμα βήμα με σκοπό να κατανοήσουν τα Μέσα αυτά.

Γιατί πρώτα και κύρια τα Social Media είναι μια διάρκεια. Είναι ένας τρόπος να συνδεθείς με τους άλλους, να επικοινωνήσεις, να ψυχαγωγηθείς, να ενημερωθείς, αλλά όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα όταν γίνουν περιστασιακά. Η διάρκεια της χρήσης, και η συνέπεια της είναι αυτή που καθιστά κάποιον μόνιμο χρήστη. Αν κατανοήσουμε καλύτερα τον μεμονωμένο χρήστη που απλώς περιδιαβαίνει στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, θα καταφέρουμε, όλοι εμείς που έχουμε ένα πιο συγκεκριμένο στόχο, να συνεννοηθούμε μαζί του.

Ως μπλόγκερ εδώ και χρόνια έχω δημιουργήσει μια ταυτότητα που αποκλείει ένα μεγάλο αριθμό σχολιαστών κι επισκεπτών. Με τον ίδιο τρόπο ένας άλλος μπλόγκερ προσελκύει αναγνώστες που δε θα έρθουν ποτέ στο δικό μου μπλογκ. Μπορώ να μάθω ποιοί είναι αυτοί που με διαβάζουν; Δεν είναι εύκολο. Οι σχολιαστές είναι πάντα πολύ λιγότεροι απ’ τους αναγνώστες και δε μπορούν να αποτελέσουν ικανό δείγμα. Έτσι εκτός απ’ τις περιστασιακές έρευνες που γίνονται, πρέπει να εμπιστευθούμε την εμπειρία. Και η εμπειρία λέει ότι στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης όλοι οι άνθρωποι κάτι ψάχνουν. Έναν φίλο, επιβεβαίωση, σύγκρουση, πληροφορίες, καλύτερες τιμές και προσφορές, μια δουλειά, πωλήσεις, αγοραστές, συνεργάτες, εραστές κ.λπ. Οι περισσότεροι λοιπόν πηγαίνουν κατευθείαν στο ψητό. Αφού δουν ποιό είναι το πιο εύχρηστο, εύκολο και λιγότερο χρονοβόρο Μέσο συγκεντρώνονται στο έργο τους, απαξιώντας για τις άλλες χρήσεις. Βέβαια, τα Social Media δίνουν τη δυνατότητα στον καθένα να κάνει μια όσο πιο σφαιρική κι ολοκληρωμένη χρήση γίνεται, να εντάξει δηλαδή όλο και περισσότερους σκοπούς του στο Μέσο. Πρακτικά βέβαια είναι αδύνατο να περικλείσει κάποιος όλη του τη ζωή σ’ ένα Δίκτυο. Πάντα κάποιο Δίκτυο θα είναι πιο προσιτό για συγκεκριμένες χρήσεις από ένα άλλο. Και φυσικά υπάρχει κι o περιορισμός του χρόνου, η διάθεση του ανθρώπου να περιορίζει τη χρήση σε κάποιες ώρες ημερησίως.

Στο ερώτημα λοιπόν τί θέλουν οι άνθρωποι στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, η απάντηση είναι τα πάντα. Κανείς δε θα αρνηθεί μια επαγγελματική πρόταση, μια φιλοφρόνηση, μια χρήσιμη πληροφορία. Στα Social Media μπορείς εύκολα να γίνεις δέκτης (και παραγωγός εννοείται) όλων των ειδών των ανθρώπινων αγαθών, αλλά και των προβλημάτων. Οι χρήστες με τις καλές προθέσεις μπαίνουν στα Δίκτυα γιατί νιώθουν ότι εδώ έχουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν και να διαδράσουν με πάρα πολλούς ανθρώπους. Οι χρήστες με τις κακές προθέσεις είναι διαρκώς καχύποπτοι κι οργανώνουν επιθέσεις ενάντια στους εχθρούς τους. Το πεδίο είναι ανοιχτό σε όλους, γιατί είναι η φύση του Δικτύου ανοικτή. Είναι ένας δημόσιος χώρος με πολλά κλειστά κι ανοιχτά δωμάτια, κι άρα μια προσωμοίωση της ζωής. Τί θέλουν οι άνθρωποι στο δημόσιο χώρο; Τί θέλουν στον ιδιωτικό; Η απάντηση είναι ακόμα πιο απλή: να ζήσουν και να μοιραστούν τις εμπειρίες τους με τους άλλους.