Στις φετινές διακοπές μου έκανα και πάλι ψηφιακή αποτοξίνωση, απείχα δηλαδή συνειδητά από κάθε ψηφιακή δραστηριότητα. Επειδή γύρισα πίσω πολύ ανανεωμένος θεωρώ ότι αξίζει να μεταφέρω μερικά διδάγματα αυτής της εμπειρίας.
Οι πρώτες ημέρες αποχής απ’ το Διαδίκτυο είναι δύσκολες και κρίσιμες.
Για να αποκοπείς απ’ τη συνήθεια των ψηφιακών Μέσων θα χρειαστεί να αντισταθείς ακόμα και στην πιο μικρή απαίτηση σύνδεσης. Αν δεν τα καταφέρεις πολύ καλά τις πρώτες ημέρες, ξεκίνα απ’ την αρχή. Είναι κάτι που αξίζει. Όταν θα τα έχεις καταφέρει, θα νιώθεις πραγματικά υπέροχα.
Η αίσθηση που είχα όταν επέστρεψα απ’ την αποτοξίνωση 17 ημερών ήταν εκείνη της απόλυτης ανανέωσης και φρεσκάδας.
Αν σε πείθει αυτό που λέω πάρε μαζί σου ένα σημειωματάριο κι ένα μολύβι. Ξεκίνα να αποτυπώνεις τις σκέψεις και τις ιδέες σου χειρόγραφα. Σύντομα θα συνειδητοποιήσεις ότι με το μολύβι οι ιδέες σου είναι διαφοροποιημένες. Ακόμα κι αν έχεις ξεχάσει το γράψιμο με το χέρι, τώρα έχεις μια πολύ καλή ευκαιρία να ανακαλύψεις ξανά τις χαρές του. Θα εκπλαγείς με το πόσο μπορεί να σε βοηθήσει ένα χαρτί κι ένα απλό μολύβι στην οργάνωση της σκέψης και της έκφρασής σου.
Τα καλοκαίρια συνηθίζω να ζωγραφίζω και να σχεδιάζω. Αυτό με βοήθησε πολύ στο να αντικαταστήσω μια καθημερινή και λίγο καταναγκαστική δράση (τη σύνδεση στα Μέσα Δικτύωσης) με μια αρκετά πιο δημιουργική και χαλαρωτική δραστηριότητα. Εσύ βέβαια μπορείς να κάνεις ό,τι άλλο σ’ ευχαριστεί πραγματικά και σε ξεκουράζει.
Αν δυσκολεύεσαι να μη δεις τα email σου το πρωί, πήγαινε μια βόλτα, ξεκίνα μια συζήτηση, κάνε ένα μπάνιο, διάβασε ένα βιβλίο που για κάποιο λόγο σε έλκει ιδιαίτερα.
Μπορεί να ακούγεται πολύ κοινότοπο αλλά ειδικά οι βόλτες στη φύση, στην πόλη, σε κοντινούς και μακρινούς προορισμούς είναι πολύ ευεργετικές. Δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να εστιάσει σε μικρά πράγματα: σ’ ένα βότσαλο, σ’ ένα σύννεφο, σ’ ένα φύλλο, σε κάτι τόσο “ασήμαντο” που δε θα το πόσταρες με τίποτα στα Social Media και σκέψου πόσο σημαντικά είναι αυτά που μοιράζεσαι με τους άλλους στο Διαδίκτυο.
Σύντομα θα πάρεις πιθανότατα την απόφαση που πήρα κι εγώ: θα μοιράζομαι πιο επιλεκτικά, και θα οριοθετώ καλύτερα την παρακολούθηση των ψηφιακών Μέσων.
Σκέψου τους ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνείς στα Κοινωνικά Δίκτυα και στο Διαδίκτυο εν γένει. Σκέψου πόσο πολύτιμοι σου είναι, και τί θα μπορούσες να τους δώσεις όταν επανέλθεις. Σκέψου μήπως τους κουράζεις με την φλυαρία σου, ή αποσπάς το ενδιαφέρον τους για ψύλλου πήδημα.
Στοχάσου τη μεγάλη εικόνα, τους λόγους για τους οποίους χρησιμοποιείς τα ψηφιακά εργαλεία.
Στη φετινή αποτοξίνωση το κυρίαρχο ερώτημα που αποφάσισα να θέτω εφεξής στον εαυτό μου είναι: αξίζει αυτό να το μοιραστώ με τους άλλους; Τί τους προσφέρει;
Ανανέωσε τη σχέση σου με τους ανθρώπους που βλέπεις κατά πρόσωπο. Η διακοπή απ’ το Διαδίκτυο θα σου δώσει περισσότερο χρόνο για διαπροσωπικές επαφές, κάτι που δεν είναι καθόλου μα καθόλου άσχημο. Φέτος ξεκίνησα ή συμμετείχα σε μερικές συζητήσεις μόνο και μόνο για να βλέπω τις εκφράσεις των προσώπων, να αισθάνομαι με όλες τις αισθήσεις την επαφή με τους ανθρώπους. Για μια γενιά που ξοδεύει πάρα πολύ χρόνο μπροστά από υπολογιστές, αυτό γίνεται όλο και πιο επείγον.
Ξεκίνα κάτι καινούργιο, μια καινούργια συνήθεια, ένα καινούργιο χόμπι που μπορεί να σε αποσπά απ’ τα ψηφιακά Μέσα και να ελαχιστοποιεί το χρόνο που σπαταλάς άσκοπα σ’ αυτά. Προσωπικά, ανακάλυψα μια τεχνοτροπία στη ζωγραφική μου και σκοπεύω να τη συνεχίσω σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Επίσης ανακάλυψα ότι μου αρέσει να γράφω παραμύθια!
Νομίζω ότι η καλύτερη συμβουλή τόσο για τις διακοπές, όσο και για την ψηφιακή αποτοξίνωση είναι να σταματήσεις όλες τις πάγιες συνήθειές σου και να αφιερωθείς σε άλλες, παλιές ή νέες. Το μυαλό θα αρχίσει να κάνει τη δουλειά από μόνο του. Σιγά σιγά θα χαλαρώνεις, και το σώμα σου μαζί με τη διάθεσή σου θα ακολουθήσουν.
Απ’ την πείρα των τελευταίων χρόνων, έχω καταλήξει στο ότι -για εμένα τουλάχιστον- αρκούν 3 μεγάλες αποτοξινώσεις το χρόνο και μια δεκάδα μικρότερων μέσα στη διάρκεια του χρόνου. Επίσης, βοηθά και η αποχή για 1-2 ολόκληρες ημέρες την εβδομάδα. Περισσότερα, στη συνέχεια!
Manolis Andriotakis 
Σας γνώρισα ελέω του κειμένου του Ρηγόπουλου στην Κυριακάτικη «Κ». Το πρώτο που μου άρεσε στο κείμενό σας ήταν που λέτε τα πράγματα ρεαλιστικά και χωρίς ίχνος μελοδραματισμού, για ένα κόσμο που έχει οριστικά για πολλούς χαθεί. Χάρηκα που δεν διάβασα ατάκες του στυλ « Τι ωραία που ήταν όταν μαζευόμασταν στην αυλή και θάβαμε όλο το τετράγωνο»!. Το άλλο που σκέφτηκα είναι πως κάποιος έβαλε σε σειρά τις σκέψεις μου. Ευτυχώς ανήκω στη γενιά-γεννηθείς 1988- που πρόλαβε τους υπολογιστές μόνο ως παιχνίδια και χωρίς τη χρήση διαδικτύου. Τα καλοκαίρια είχα την τύχη να μην παίρνουμε τηλεόραση στην εξοχή και να έχουμε γείτονες κάποιους παλιούς κομμουνιστές. Αυτοί οργάνωναν όλη την πιτσιρικαρία να κάνει πράγματα και θάματα. Φτιάξαμε 3 φορές εφημερίδα κάναμε 4 θεατρικά για τους μεγάλους και αυτοί μας ετοίμαζαν κρυμμένο θησαυρό. Με «τηλεόραση ουράνια» κάθε βράδυ το μάτι έφευγε στον ουρανό. Ατενίζοντας όσο πιο μακριά μπορείς βλέπεις κάτι που θα έρθει, κάτι που ελπίζεις πως θα έρθει λέει ο γίγαντας Καραποστόλης.
Η όλη διαδικασία της δικιά μου αποτοξίνωσης ξεκίνησε από το στρατό. Να και κάτι θετικό της υποχρεωτικής στράτευσης. Εκεί άρχισα να κρατάω σημειώσεις για τα πάντα. Θα θυμάστε πως είναι πολλές οι ώρες που δεν κάνεις τίποτα και από το να σε πιάσει τρέλα, τις περνάς δημιουργικά. Στις μέρες και ώρες που δεν κάνεις τίποτα. Είναι και η πρώτη φορά που έστω και υποχρεωτικά σηκώνεσαι νωρίς και συνειδητοποιείς πόσες ενεργές ώρες έχεις χάσει ως φοιτητής. Έκτοτε προσπαθώ αν περιορίσω το διαδίκτυο με θετικά αποτελέσματα κάποιες φορές. Στην αρχή αυτό ξεκίνησε για κάποιες ώρες με πρόσχημα τις καλοκαιρινές διακοπές έφτασε στις «κάποιες μέρες». Με βοήθησε που επιμένω να μην έχω κινητό αφής για αυτόν τον λόγο. Άλλωστε «όσο πιο έξυπνες γίνονται οι συσκευές τόσο πιο ηλίθιοι γίνονται οι άνθρωποι» λέει ο Πανούσης. Το καλοκαίρι αυτό ένιωσα όλα αυτά που γράφετε στα υπέροχα δύο κείμενά σας. Αρνήθηκα να μπω σε ένα διαρκές briefing λες και είμαι μεγαλοδημοσιογράφος του BBC. Αλλωστε η επικαιρότητα παραμένει απελπιστικά η ίδια. Τι να χάσεις; Διάβασε καλύτερα μια παλιά ΕΣΤΙΑ-πραγματική vintage εφημερίδα και καθάρισες. Και ξέχασα και το κυριότερο πως από αυτά που θα δεις ,δεν σου μένει ΤΙΠΟΤΑ μα τίποτα. Άσε τον εκνευρισμό που νιώθεις και την μελαγχολία, όταν βλέπεις φωτογραφίες ατόμων που έχεις να τους δεις χρόνια. Θες να μπεις μέσα σε αυτές να δεις πόσο άλλαξαν, πως μιλάνε, αν ασχολούνται ακόμα με την Πανάθα κ.τ.λ..
Τα κείμενα σας τα εκτύπωσα και τα έδωσα σε φίλους να τα μελετήσουν-σε 5 συνολικά. Μάλιστα σε 2 φίλους το έστειλα με γράμμα. Διατηρώ σε 15μερη βάση αυτή τη συνήθεια. Το θεωρώ πραγματικό μοίρασμα-γνήσιο share-υπενθύμιση πως σκεφτόμαστε πραγματικά τους άλλους. Πως χαλάμε έστω και ένα ευρώ για αυτούς μακριά από το τζάμπα του διαδικτύου.
Με ειλικρινή εκτίμηση
ΥΓ: Αναφέρετέ μου τη συγγραφική σας δραστηριότητα και αν θα μου προτείνατε κάποιο βιβλίο σας