Μπορούμε μαζί να κάνουμε τη διαφορά επιβραβεύοντας την άξια Διαδικτυακή δημοσιογραφία.

Δουλεύω στα Μέσα ήδη μια δεκαετία κι ομολογώ ότι δεν έχω χάσει την όρεξή μου να ψάχνω, να ρωτάω, να διαβάζω και να σκέφτομαι. Τα τελευταία χρόνια η δουλειά μου έχει μεταφερθεί σχεδόν αποκλειστικά στο Διαδίκτυο και δε θρηνώ καθόλου για αυτό. Φυσικά δεν είμαι μόνος. Δεκάδες άλλοι δημοσιογράφοι τριγύρω, σε διάφορες θέσεις κι αντικείμενα, κάνουν το ίδιο, δουλεύουν στο Διαδίκτυο με συνέπεια, με θάρρος, με επιμονή. Δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε όλα τα επίπεδα, ενάντια στη λογική της ήσσονος προσπάθειας, ενάντια στη μεμψιμοιρία, ενάντια στις εχθρικές συνθήκες. Όλα αυτά τα χρόνια δε σταματάω να εκπλήσσομαι απ’ τις καινούργιες προτάσεις, τα ολοζώντανα νέα παραδείγματα και τη φρεσκάδα που φέρνουν οι άνθρωποι στα Νέα Μέσα και στη δημοσιογραφία.

Παράλληλα όμως παρατηρώ (με λύπη για τους ανθρώπους που χάνουν την ασφάλεια του μισθού τους) την παρακμή των παραδοσιακών Μέσων, που κλείνουν, που συρρικνώνονται που στερούνται όλο και περισσότερο δημιουργικότητας και νέων προτάσεων. Στα βιβλία μου αλλά και σ’ όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις μου έχω συζητήσει εκτενώς τον αργό θάνατο των παραδοσιακών Μέσων. Την ίδια στιγμή δεν έχω σταματήσει ούτε για λίγο να υποστηρίζω τη μεγάλη ευκαιρία που έχουμε όλοι εμείς να κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά. Βέβαια πληθαίνουν καθημερινά και τα στρεβλά παραδείγματα Διαδικτυακής Δημοσιογραφίας, τα οποία αντιγράφουν όλα εκείνα τα στοιχεία που συνέβαλαν στην απώλεια της αξιοπιστίας των παραδοσιακών Μέσων. Σιγά σιγά η ώρα που θα πρέπει να ενηλικιωθούμε ως δημοσιογράφοι και Διαδικτυακά Μέσα πλησιάζει. Θεωρώ ότι δεν είναι μόνο η νομοτέλεια που μας υποχρεώνει να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά και η υπεράσπιση της δεοντολογίας, η ίδια η προστασία της δουλειάς μας.

Πριν από μερικές εβοδμάδες έκανα μια δημόσια πρόταση στο μπλογκ μου να δημιουργήσουμε Διαδικτυακή Αριστεία. Πιάστηκα από μια κουβέντα του νυν κυβερνητικού εκπροσώπου και πρώην διευθυντή των Νέων κ.Καψή, που είπε ότι στην Ελληνική Δημοσιογραφία δεν υφίσταται η έννοια της αριστείας, κι έτσι κανείς δεν έχει κίνητρο να διακριθεί. Το ίδιο θα έλεγα ότι συμβαίνει και στο Διαδίκτυο, στη Διαδικτυακή Δημοσιογραφία. Θυμίζω ότι πριν από αρκετό καιρό είχε δημιουργηθεί έντονα η ανάγκη για ένα Πλαίσιο αρχών και αξιών. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να απευθυνθώ στην ΕΣΗΕΑ. Δεν είμαι μέλος της όμως. Κανένα μπλοκάκι δε μπορεί να γίνει μέλος. Βέβαια, είναι μέλη και εκδότες, και άνθρωποι που δεν έχουν γράψει ούτε μια παράγραφο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η ΕΣΗΕΑ, εκτός αυτού, έχει και μια μάλλον αδιάφορη σχέση με το Διαδίκτυο. Το ότι έχει ιστοσελίδα είναι μεγάλη υπόθεση. Σε κάθε περίπτωση μου είναι αδύνατο να φανταστώ την ΕΣΗΕΑ να διοργανώνει Βραβεία Διαδικτυακής Δημοσιογραφίας.

Όμως εμείς, εδώ, οι άνθρωποι που δημοσιογραφούμε στο Διαδίκτυο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μπορούμε να αυτοοργανωθούμε και να φτιάξουμε ένα δικό μας θεσμό, κατ’ ουσίαν ένα πλαίσιο, που θα επιβραβεύει τα άξια πράγματα που γίνονται στο Διαδίκτυο στο επίπεδο της Δημοσιογραφίας. Σίγουρα δεν είναι εύκολο, αλλά θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο. Έφτιαξα μια ιστοσελίδα που θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν πλατφόρμα συζήτησης της ιδέας με τίτλο Αριστείο. Όσοι θεωρείτε ότι πρέπει να προχωρήσει αυτή η λογική είστε ευπρόσδεκτοι να συμμετάσχετε στο διάλογο. Νομίζω ότι μπορούμε μαζί να κάνουμε τη διαφορά.