Για τέταρτη χρονιά, επέλεξα και φέτος να είμαι offline επί ένα μήνα. Ολοκληρωτικά. Ούτε Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ούτε μπλογκ, ούτε καν τηλεόραση. Ολόκληρο τον Αύγουστο αποσύρθηκα εκτός Μέσων στο καταφύγιό μου, για να αποτοξινωθώ, να ανανεωθώ, να χάσω το περιττό ψηφιακό βάρος, και να ανακτήσω την ψυχική μου υγεία. Κατόρθωσα να τηρήσω με ευλάβεια την απόφασή μου κάνοντας μόνο μια εξαίρεση στο τσεκάρισμα των email, δύο φορές την εβδομάδα, κι απαντώντας αυστηρά σε πέντε μηνύματα επαγγελματικού ενδιαφέροντος.

Επί ένα μήνα έζησα μια πολύ διαφορετική ζωή.
Τα συμπεράσματά μου δε διαφέρουν από εκείνα των προηγούμενων ετών [2012 2013 2014]. Να επαναλάβω το σημαντικότερο: η καθολική αποχή απ’ τα Μέσα μου δωρίζει τη διαύγεια, τη πνευματική καθαρότητα και γαλήνη, την απαραίτητη ησυχία, τη σπάνια εκείνη ευχέρεια εστίασης στον κόσμο και τον εαυτό που βοηθά να ξεχωρίζουμε τα περιττά απ’ τα ουσιώδη και να επιλέγουμε όσα μας ενδυναμώνουν -δηλαδή αγαπημένα πρόσωπα, καλούς φίλους, διαβάσματα, γραψίματα, συζητήσεις, σχέδια, ονειροπολήσεις, φιλιά, βόλτες, ποτά, μεζέδες, γάτες και σινεμά.

Εύχομαι σε όλες κι όλους καλό φθινόπωρο!